Murtaza Demir, Bilgisiyle, Emeği ile, Duruşu ile Alevi hareketinin temel taşı idi…
Hastalığında birkaç defa arayarak muhabbetim oldu, özellikle ilaç ihtiyaçlarını sordum…
Kendisiyle “Yol”umuz gibi Kaderimiz de bir’lenmişti…
Yaşarken mahkeme kapilarinda yalnızlığını gördüm…
Kurucusu olduğu Derneğe bile sokulmadiğini, sürgün yaşadığını öğrendim…
Göçünce de herkesin sahiplendiğini gördüm…
Yaşarken yalnızlığının hesabini sormayan, Kafalarini kuma gömen, sorgulamayan Baba-Dedesi, Başkani, kendisini Cennete göndermek için(!) “Dua”ya koştular…
Oysa O’nun son yolculugunda sizlerden tek beklentisi bir “Özür” Dilemenizdi…
Başkanı, Siyasetcisi, Vekili sahiplenmek için resimlerini basti…
Bütün Ayiplar, Kayiplar, Üzüntüler, Kederler, Alevilik adina yapilanlar, kendisiyle beraber mezara sirlandi…
Böylece Herkes ayıbından kurtulmuş oldu…
Madimak’ta 2 Temmuzda kız çocuklarımızın sirtina basarak pencereden atlayip kurtulanlar Avrupa’da kahraman oldu…
Yaşadığı ülkede bir tek Derneği olmasina rağmen, AABK’da ise 6 kurumda birden yönetici oldu…
Murtaza Demir ise Sivas’in günah keçisi oldu…
Bu olayi sorgulayan olmadi, soran olmadi, Alevilikteki Dar-Didar olmadan birileri Kahraman, birileri Devletten bile daha Günahkar oldu…
Kişinin Edebine göre…
Kimin borusu güçlü örterse…
Fakat Murtaza Demir, mahkemelere gidişini bile rekam etmiyecek kadar yalnızlığını içine gömen, parasini da Alevi hareketine harcayan Onurlu bir Aleviydi…
Şimdi ise “Diri”sinden uzak duranlar, “Ölü”sünü sahiplenmeye başladılar…
Hep böyle olmuyor mu..?
Ölüyü sahiplenmek, ölünün üzerinden pirim yapmak kolay…
Ama yaşayan Bilge insanla yol yürümek, kandirmak zor, cahili ikna etmek ise kolay…
Çünkü bilge insan, bilgisi ile konuşur, sorgular, yanlışı elestirir, yol gösterir…
Kurumunu dağıtıp, satin aldigi “Alevi Mezarligi” ile övünenleri bile gördük…
Alevileri bölüp, kurumlardan uzaklaştirip Almana, İngilize “Aleviliği öğrettim” diyerek övünenleri de gördük …
Yakinda Bütün Almanlar, İngilizler birbirine Musahip olusa, Pir-Talip olursa hiç şaşırmayın(!) derim…
Sözüm o ki; “Diri”mize zulüm eden, Sözümüze kiymet vermeyen, “Ölü”müze de gelmesin, sahiplenmesin…
Düşman hukuku ile yönettiğiniz Kurumlariniza da ihtiyacimiz yok…
Dişi Güman, içi Mervan Hoca-Ana-Baba-Dede’lerinizin Dua’lari da size olsun…
Toprak Ana’nin eşiğinde “Yol”un Rizaligini alabilmiş isek o da yeter bize…
Murtaza Demir Baskan’a saygi ile…
ALİ DERELİ
11/01/2025
