Ziya Gökalp’in aziz ruhuna –
Duymadan düşünmek yok dinimizde;
Biz kalb adamıyız, gönül eriyiz.
İnsanız, insanlık esastır bizde;
Ne ciniz, ne melek, ne de periyiz!
Keşkülle asâyı çölde bıraktık;
Külâhı, hırkayı çiviye taktık;
Dillerde marifet kandili yaktık;
Bu ince işlerin hünerveriyiz…
Mücerret değiliz, ailemiz var,
Başımızdan aşkın gailemiz var,
Bin kârvan tutacak kafilemiz var,
Varlık diyârının seferberiyiz.
Biz hakka âşığız, isteğimiz hak,
Doyurmaz ahirette saadet ummak,
Dileriz dünyada kurulsun “uçmak”;
Bu yolun ümmetsiz peygamberiyiz!
Mâbudu göklerden gönle indirdik,
Hâlıkla mahlûku biz sevindirdik,
Gözlerde çağlayan yaşı dindirdik,
Biz zemzem değiliz, alın teriyiz.
Devrin güneşleri garptan doğmada,
Tan yerinde yanan ateş soğmada,
Şarkı karanlıklar ezip boğmada,
O meş’um gecenin biz seheriyiz!
Fark ettik nihayet aç ile toku,
Anladık en sonra var ile yoku,
Bırak o kitapları, gel bizi oku!
Bizler ki hilkatin son eseriyiz…
Gönlümüz kılıçtır, tenimiz kını;
Orada saklarız vatan aşkını;
Ülkeler fetheder sevgi akını;
Sanmayın bu yolda bizler geriyiz!
Okuyup okutmak işimiz bizim;
Haram lokma kesmez dişimiz bizim,
Her yerde bulunmaz eşimiz bizim,
Biz yeni hayatın erenleriyiz…
Hasan Âli Yücel
( 1897 – 1961 )