Kendi noksanını bilip arif ol
Kimsenin aybını gözetme gönül
Yetmiş üç millete bir nazarla bak
Hak şevmiş yaratmış söz etme gönül
Sakın kallaş olup lakırdı düzme
Kimsenin alemde gönlünü üzme
Düzelmiş bir işi yanılıp bozma
Isınmış dilleri buz etme gönül
Yüz bin altın alsa yevmiye bir er
ölürse mirastan sana ne değer
Akraba kabilen olursa eğer
Hakkına kail ol naz etme gönül
Bu kızıl şu ak baş diye hor bakma
Kendini göz göre ateşe yakma
Kendi yaptığını aleme takma
Yareli ciğere tuz atma gönül
Tellallık eyleyip yalanlar atma
Şurada burada halkı aldatma
Küheylandır diye merkebi satma
Alemin gözüne tuz ekme gönül
iki yüzlülükle olma münafık
Tamu ateşine böyleler layık
Onlar adem değil hayvanı natık
Elhazer onlarla söz etme gönül
llhami halini bir düşün söyle
Dünyaya gelmekten maksat ne böyle
Hakkın nimetine çok şükür eyle
İhmale düşüpte az etme gönül
