Sanki yeryüzüne çıkmış cehennem,
Ormanımız cayır cayır yanıyor.
Yanmış parasını arıyor Ninem,
İnsanımız cayır cayır yanıyor.
Ormanla yok olan yaban hayatı,
Yıllarca yananın bilmem kaç katı,
Köylünün ineği, eşeği, atı…
Hayvanımız cayır cayır yanıyor.
Vatandaşın evi, altın, akçesi
Yanıp kül oluyor, var ise nesi.
Ağacı, tarlası, bağı, bahçesi,
Bostanımız cayır cayır yanıyor.
Yanıyor ormanın kaplumbağası,
Çare olamıyor beyi, ağası.
Hırsından böğürür ceylan boğası,
Tavşanımız cayır cayır yanıyor.
Duman bulut olmuş, göğe yükselmiş
Bu acılar halkın bağrını delmiş
Her şey yanıp bitti, uçaklar gelmiş
Vicdanımız cayır cayır yanıyor.
Türk Hava Kurumu arpalık olmuş,
Koca Kurum kayyum eline kalmış,
Yangın söndürmeye ihale almış,
Cüzdanımız cayır cayır yanıyor.
Emir beklenirmiş vana açmaya,
Kanadımız yoktur göğe uçmaya,
Vakit bırakmıyor alıp kaçmaya,
Harmanımız cayır cayır yanıyor.
Yaktırana lanet, yakana lanet!
Hakkın binasını yıkana lanet!
Sorumsuz seyredip bakana lanet!
Her yanımız cayır cayır yanıyor.
Kaç İl’e sıçradı, kaç da İlçeye
“Yok oldu” diyorlar, tam yirmi köye.
Terör müdür, yoksa rant mı, ne gaye?
Dükkânımız cayır cayır yanıyor.
Bu da yetmez zamlar gelir fakire,
İlahiyat davet eder şükür’e,
Bindebir’im çağrım; akıl, fikir’e
Ozanımız cayır cayır yanıyor.
Ozan Bindebir
