Gönül bahçemizde gonca gülleri
Biz barış dedikçe kırdılar canım
Çürüdü yanlarım tuz basa basa
Kirli tütün ile sardılar canım
Bak ne hale koydu barış babamı
Açlık ısıtmıyor kışta odamı
Özgürlük yolunda onca insanı
Barış dedi diye vurdular canım
Barış aranır,mı ırkçı Nazi de
Adı bende kaldı kendi mazide
Sivas madımakta Maraş gazide
Külümü rüzgara verdiler canım
Yıktıkça emekçi gönül dağını
Filizkıran vurdu dostluk bağını
Nasıl unuturuz utanç çağını
Gülleri dalında kırdılar canım
Alanda meydanda sokakta yolda
Barışa çağrıydı türkümüz dilde
Bir yanım ateşte bir yanım külde
Umudu çarmıha gerdiler canım
Asgari ücretle yarış olur mu
Dostun kapısına varış olur mu
Yoksul sofrasında barış olur mu
Hep soğuk savaşlar kurdular canım
Doğduğumuz yerde doyurmadılar
Yaşlı çocuk diye ayırtmadılar
Yönetenler halkı kayırmadılar
Bizi diyar diyar sürdüler canım
Yaşasaydı tanrı derdi ey insan
Onca zulümlere nerede isyan
Barış istiyorsan önce savaş sen
Onlar seni suskun gördüler kulum
Dokunmazsa insan sabuna suya
Kalırsın yirminci yüzyılda yaya
Ondandır yıllardır kapitalist dünya
Başımıza çorap ördüler canım
Yeni Dünya derler zulüm değişti
İki yüzlü dönek yoldan sıvıştı
Vurgun,i barış der onlar savaştı
Halkın defterini dürdüler canım….
10 Ekim Unutulmaz yaralar aldık.
Unutamıyoruz
Unutturamayacaklar. Abdullah Oral…
