“Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır”
AABF’deki Hukuksuzluğa ve Baskıya Karşı Adalet Çağrısı
Bizler, AABF kurumlarında hizmet eden ve Alevi Yol’u için emek veren canlarız.
AABF’de yaşanan olumsuz sürecin tam ortasında bizler de vardık ve bu sürecin nasıl kötü yönetildiğine yakından tanıklık ettik.
Kurumumuzun, küçük bir menfaat grubunun çıkarlarına teslim edilmesini, yıllardır emek verdiğimiz yapının adeta birkaç kişinin elinde bir güç alanına dönüştürülmesini kaygıyla izledik.
Korkuyu ve şiddeti öylesine içselleştirdiniz ki 18.10.2025 tarihinde yapılan Genel Kurul esnasında bunu canlı olarak yaşadık.
Ego, hırs ve koltuk sevdası öyle bir noktaya vardı ki, biz kadınlara yönelik hakaret etmeyi, taciz etmeyi, korkutmayı ve sindirmeyi dahi olağan gördünüz.
Her türlü antidemokratik ve hukuksuz yöntemi kendinize hak saydınız.
“Aleviler mahkemeye gitmez” diye bağıran Başkan Hüseyin Mat, Genel Sekreter Ufuk Çakır, Danışma Kurulu Başkanı Hukukçu Esma Çakır’ı da Avukat tutarak, tüm bu yanlışları eleştiren (Mahmut Erdoğan) 75 yaşındaki bir Alevi büyüğünü yargıya taşımanız ise acı verici bir çelişkidir.
54.000 EUR deprem bağışının neden özel bir fırına aktarıldığını soran bu yaşlı canın sorusu, Aydınlık, Odatv, Akit gibi gazetelerde de yer aldı. Onları mahkemeye vermeye cesaret edemediniz.
Almanya Alevi Kadınlar Birliği’nin resmi başkanı hâlâ Özlem Akgül olmasına rağmen, işleyişe aykırı biçimde önce Özlem Kara’yı, ardından Özgür Demir’i başkan olarak atadınız. (AAKB kendi tüzüğü ve kendi özerkliği olan bir kurum olmasına rağmen), Bunun ne işleyişle ne de hakka niyetle bağdaşmadığını bilmenize rağmen, işinize öyle geldiği için bu uygulamayı hayata geçirdiniz. Böylece haksız yere elde edilen doğal delegelik hakkının kullanılmasını sağlayarak, ilgili kişilerin hâlâ kurumlara aday olabilecek şekilde devam etmelerine zemin hazırladınız.
Bir süre önce ‘Semah seyirlik değildir’ diye açıklama yapan AABF İnanç Kurulu Başkanı Hasan Ali İçlek Dede, daha geçtiğimiz hafta sonu yürüttüğü Cem erkânının görüntülerini Facebook’ta paylaştı.
Başkalarına yasak koyarken, sıra kendinize gelince aynı şeyi mübah saydınız; üstelik bunu yöneticilik olarak görüyorsunuz. Oysa bu, yöneticilik değil… görevi kişisel çıkarlara göre kullanmaktır.
Size soru soranlara, hesap soranlara saldırdınız. Bizleri küçümsediniz, hakaret ettiniz. AABF’yi özel mülkiyetiniz sandınız.
Bizler ise bu haksızlık karşısında susmayacağız.
Kurumumuza zarar veren bu uygulamalarla ilgili sorumlu birkaç kişi hakkında Alman yargısına suç duyurusunda bulunulmasını doğru buluyor ve destekliyoruz.
Çünkü Alevi kurumlarında arınmanın yine Alevi kurumlarının içinden başlaması gerektiğine inanıyoruz.
Bu nedenle, AABF Disiplin Kurulu’nun yargı sürecini başlatmasını Alevi hareketi açısından hayırlı ve tarihi bir dönüm noktası olarak gördüğümüzü kamuoyuna saygıyla paylaşıyoruz.
Bugün başlattığımız hak arayışı mücadelemiz, geleceğimizi daha sağlam temeller üzerine kuracaktır. Bizler, sesi duyulmayanların dili ve nefesi olmayı sürdürüyoruz. Sürdürmeye de devam edeceğiz.
Özlem Mirwald – AABF 15. Dönem Denetleme Kurulu 2. Başkanı
Yeter Eroğlu – AABF Rheinland-Pfalz İnanç Kurulu Sekreteri ve Mainz Cemevi İnanç Kurulu Üyesi
Dilek Şirin – AABF Disiplin Kurulu İkinci Başkanı
Semiha Turan – Bremen Alevi Kültür Merkezi Başkanı
Nurten Yalnız – Önceki dönem AABF NRW Bölge temsilciliği 2. Başkanı ve Alevi kızılbaş yol önderi
Filiz Eser – NRW Bölge Yönetim Kurulu Üyesi ve Neuss Cemevi (Kaarster Str.) Kültür Sanat Kurulu Üyesi
Elif Duman – Ana, AABF Kuzey Bölge Yönetim Kurulu İkinci Başkanı
Güllü Temiz – Kuzey Bölge Yönetim Kurulu Üyesi
Nurşen Yılmaz – Becekli ve Göktepe Köyleri Kültür ve Dayanışma Derneği Eşbaşkanı

İHANET! Sizi Sizinle Yüzleştirelim mi?
Münafıklar Mahallesi, Yağmacılar Sokak, İhanet Caddesi, Arsızlar Aptartmanı Sakinlerine…
Siz ,evet, size söylüyorum. Siz Türk Milletinin namusunu, şerefini kurtaran bir insana yıllardır hakaret ediyorsunuz. İngiliz ajanı diyecek kadar alçaklaştınız. Dinsiz diyorsunuz. Aslında ülke kuran bir paşanın inancı kimseyi ilgilendirmez ama kendini Allah sanan hadsizleri çok ilgilendirdi.
İnanç iddialarında samimi miydiler? Olmadıklarını, ne kadar ahlaksız ve riyakar olduklarını açıkça görüyor, bizzat şahit oluyoruz.
Dünyadaki bütün devrimler çok kanlıdır. Fransız ihtilalinde bebekler bile öldürüldü. Çarlık Rusya yıkıldığında çok büyük katliamlar yaşandı. T.C. Devleti en kansız kurulmuş bir devlettir. Sadece düşmanla işbirliği yapanlar yargılandı. Bir kısmı sürgün edildi. Sürgün edilenlerin çoğu yurda geri döndü. Hala İstiklal mahkemesi dillerinde ama aile katliamı yapmayı yasallaştıran Osmanlı kutsalları…
*** Osmanlı Padişahı 3. Mehmet 19 kardeşini, eşlerini, çocuklarını boğdurdu. Kundaktaki bebekler boğduruldu ama o Osmanlı kutsal, vatana ihanet edenlerin yargılanması zulüm öyle mi? Buradan akıl çıkmaz. Buradan hainlerin çocuklarının da hainliğe devam ettiği gerçeği ortaya çıkar.
Osmanlı döneminde Anadolu misyoner okullarıyla doluydu. Misyonerler Müslüman halkı Hristiyan yapmak için çalışır. Atatürk misyoner okullarını kapattı. Misyonerliği yasakladı. Sonra ne oldu?
***AKP Misyonerliği serbest bıraktı. Yani, Müslümanları Hristiyanlaştırma çalışmasına izin verdi.
Peki bu çok dindar(!) şahıslar bir tepki verdi mi? Asla! İşte size münafıklığın başka bir belgesi…
*** Bu günlerde bolca Atatürk Kuran’ı yasakladı yalanı tekrarlanıyor. Onca camiyi onaran, dinini öğrensin diye meal yazdırıp dağıttıran bir insana iftira ediyorlar ama;
Kendi iktidarlarında Kuran bile sansür edildi.
*** 2007’de İstanbul Eminönü’ndeki Zeynep Sultan camiinin duyuru tahtasına; “Ey iman edenler! Yahudi ve Hıristiyanları dost edinmeyin’ diye Allah’ın ayetini (Maide Suresi 51. ayet) yazan imama soruşturma açıldı. Bu ayet silindi.
*** ‘Allah katında din, İslamdır’ diyen Al-i İmran suresinin 19. ayetini hutbelerden bu hükümet kaldırdı.
Kuran yasaklandı yalanını söyleyenlerin gıkı çıktı mı? Tabii ki kocaman bir HAYIR!
Bu durum münafikliğin açık delili değil de nedir?
*** Egemen Bağış ayetle dalga geçti? Sonra ne oldu? Seçim sonrası balkon konuşmasına katıldı ve büyükelçi yapıldı. Bu sözde dindarların gıkı çıktı mı? Ne gezer? Hatta alkışladılar.
*** Trabzon Sümela Manastırı müzedir.O manastır uçurumun ucunda bir manastırdır ve o uçurumdan Türkler aşağı atılarak parçalanmıştır. İşte o manastır Fatih Sultan Mehmet’in Trabzon’u fethettiği tarihte ayine açıldı. Ayine gelenler Rum Pontus Devlet haritası bulunan tişörtlerle gelip güç gösterisi yaptı. Hatta o gün müze görevlisi bir bayan memur darp edildi. Peki kim gözaltına alındı?
Türk Bayraklı tişörtler giyerek gelen ve rezilliği protesto eden Türk gençleri…
Peki, biz Osmanlı torunuyuz diyenlerin gıkı çıktı mı? Tabii ki hayır! Bunlar Osmanlıcı falan değil, Osmanlı’yı bir aparat gibi T.C. Devletini yıkmak için kullanan devşirme çocuklarıdır. Hepsi bu!
*** Van Akdamar adasında bir kilise var. O kilise Ermeni kalkışmasında Müslüman Osmanlı kadınlarına tecavüz edilen, erkeklerin katledildiği bir kilise. O adaya katledilen şehitlerimiz için anıt dikilmesine izin vermeyen AKP, kiliseyi Türk Milletinin parasıyla onardı. Çanını da astı. Açılışa Ermenistan’dan din adamları davet etti.
Yani, aşağılanmış, tecavüz edilmiş Müslüman Kadınları ve öldürülen ailelerin hatırasına da tecavüz ettirdi.
Peki bu Müslüman maskeli münafıkların gıkı çıktı mı?
Tabii ki HAYIR!
*** AKP 400’den fazla havra-kilise-sinagog açtı.
Hepsini dolduracak cemaat olmadığına göre, misyonerlere cemaati artırma konusunda çok güveniyor olmalı değil mi?
AKP Genel Başkanı, ‘Tecavüzcü, hırsız, katil”ABD askerlerine ülkelerine sağ salim dönsünler diye dua etti.
Peki din maskeli münafıklar ne yaptı? Sustu!
*** Yillardir Ege’deki 12 adanın Lozan’da verildiği yalanı söyleniyor. Yusuf Halaçoğlu gerçeği anlatıyor: Osmanlı 12 adayı 1912 yılında geçici olarak Uşi anlaşmasıyla İtalya’ya bırakıyor. Uşi Lozan şehrinin bir semti. Üç yıl sonra 1915’te Londra Paktı denilen anlaşmayla bu adaların tamamı İtalya’ya bırakılıyor.
*** Günümüze geldiğimizde;
Ege’de kıta sahanlığı ile birlikte 20 adamız Yunanistan’a terk edildi. Peki, yıllardır 12 ada yalanıyla Lozan’ı kötüleyen güruhun sesi çıktı mı? Tabii ki HAYIR! Bu durumda dertlerinin 12 ada falan olmadığı çok açık değil mi? Dertleri bir yalan üzerinden T.C. Devleti’nin tapu senedi olan Lozan Antlaşması ve Atatürk’e saldırmaktır. Artık takke düştü, kel göründü. Münafıklar mahallesinin ihanet sokağı çocukları açığa düştü.
*** Kurtuluş Savaşını yenilgi olarak anlatan güruh,
Ömür boyu hapse tıkılmış, narko terör örgütü başı, bebek katili, tecavüzcü bir sapığı, Kürt katilini Kürtlere önder diye dayatıp, ayağına gitmesini “başarı” gibi sahipleniyor. Allah’ın sopası yok derler ya? İşte sopa, bu rezil çukura düşmektir. 24 yıldır ne kadar yalan söyleyip iftira ettilerse, hepsini tek tek kendileri gerçekten yaptı.
*** Papa öldü, bayraklar yarıya indirildi. Yani, yas ilan edildi. Sarayın açılışına Papa davet edildi. Meclisi Cuma günü Kuran okutarak açan Atatürk’e kafir diyenler, Papayla saray açılışına tek kelam etmedi. AKP Genel Başkanı maaile Vatikan’da Papayı ziyaret etti. Olsun değil mi? Arsızlar apartmanı çocukları için;
AKP Genel Başkanı hatadan münezzehtir değil mi? Zaten “merhametimiz gazabımızı geçmiştir” diyerek Tanrı Krallığını ilan etmemiş miydi?
Liderlerinin hatırını hak ve hakikatin hatırından üstün saymak dine göre küfür değil de nedir?
*** 100 Yıl içinde ülkemizi 5 papa ziyaret etmiş. Hepsi de 28 Kasım’da gelmiş. Ne tesadüf ki, üçü AKP döneminde gelmiş. Adamlar haklı. Haçlı Savaşlarını aklayan bir AKP’yi ziyaret etmeyip kimi edecekler. Anadolu’nun zenginliklerini yağmalamak için gelen Haçlı Ordusu için Erdoğan ne demişti? Kültür ve sanat getirdiklerini söylemişti değil mi?
*** Atatürk’ün 1925 yılında kabul etmediği Papa İznik’i ziyaret etti. Fatih Sultan Mehmet’de kabul etmemişti. İmitasyon Osmanlıcılar kabul etti. Haçlı Savaşını boşuna aklamadılar.
Papa VW Arena’da binlerce kişiyle ayin yaptı.ABD’nin müstemleke valisi gibi hareket eden ve ülkeyi yönettiğini sanalarca ses çıkarılmayan konsolos; 54 Yıl önce kapatılan Heybeli Ada Ruhban Okulunun açılacağını söyledi. Haklı’dır(!)… Meşruiyet verenler emir de verir değil mi?
Şu Lozan hezimet diyenleri arıyorum, neredesiniz? Paspas olmayı içine sindirenler… İhanet Caddesinin çocukları;
Gördünüz mü gerçek hezimeti?
MSÜ Rektörü Tarihçi, Yazar Erhan Afyoncu;
Haçlı Seferleri’ni başlatan Papa II. Urbanus’un konuşmasının 930. yıl dönümü olan 27 Kasım’da, Papa 14. Leo’nun Türkiye’ye geldiğini anımsatarak,
Papa II. Urbanus’un Avrupa’daki bütün Hristiyanları, ‘Kutsal Toprakları’ geri almak için Müslümanlar’a karşı savaşa çağırdığını ifade etti.
Bizim yeniyıl ağacı düşmanları acaba nerede?
Sarayda Papa’yı Hz. Muhammed’in Medine’ye hicretinde kendisini karşılayanların söylediği ilahi ile karşıladılar. İlahi’nin sözleri;
“Ey bizden seçilen elçi,
Yüce bir davete geldin.
Sen bu şehre şeref verdin,
Ey sevgili hoş geldin.
Şu rezilliği CHP yapsaydı, bu sahtekar dinciler meydanlara çıkıp CHP’lileri taşlardı.
*** Şimdi Ayasofya operasyonu var. Halaçoğlu diyor ki; “Ayasofya’da Osmanlı’nın yaptığı sıvalar sökülüyor. Kubbedeki kurşunlar ve bir takım yazılar kaldırılıyor. Osmanlı döneminde yapılmayan bir uygulama yapılarak ikinci kat sadece Hristiyanların pasaportla girdiği bir yer haline getirildi.”
Ayasofya’yı ibadete mi açmışlardı(!)? Hey, Ayasofyacılar, neredesiniz? Papanın cübbesi altına mı gizlendiniz?
Maskeler tek tek düşüyor. Boya akıyor. İçinden şeytanın çocukları, Evangelistler çıkıyor.
*** Cizre’de bir rezalet daha yaşandı. Aslında rezalet ötesi bir durum. Yahudi, BOP’nin Irak görevlisi Barzani ve uzun namlulu silahlarıyla, kara gözlüklü korumalarıyla Türk Devletine Meydan Okuyor. Milli Savunma Bakanı Yaşar Güler’in gücü Şehit Annesi ile Mustafa Kemal’in askeriyiz diyen genç Teğmenlere yetiyor.
MSB kOMİSYONUNDA;
iki PKK’lı vekil Türk Ordusuna; “Kandan beslenen işgalciler, tecavüzcüler” diyor. Bebek katiline kurucu önder diyen AKMHP susuyor. PKK’lı vekiller bu sözleri MSB’nına söylüyoruz diyor. Yaşar Güler Ordusuna yapılan bu ağır hakaret ve alçaklığa sesini çıkartmıyor.
Utancımızsın Yaşar Güler. Susmak ONAYLAMAKTIR. Sen Türk Ordusu’nu temsil edemezsin. Bu durumda BOP’u temsil eden bir görevli olursun. UTANCIMIZSIN!
Ey Türk Milleti; Biz susarsak;
Azınlıkların şımarıklığıyla Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Beylerin ipe götürülme süreci de başlayacak gibi görünüyor. Orkun Özeller’e yapılanlar bize ne anlatıyor?
Lozan hezimet, Kurtuluş Savaşı yenilgi diyen ahmaklar, neredesiniz? Peşmerge gelmiş, güç gösterisi yapıyor. Onur diye bir kavram var. Sahi, sizler paraya dönüşmeyen hiçbir değeri almıyordunuz değil mi? Bir an unuttum, insanlık işte(!)…
*** BOP EVANGELİST bir projedir. BOP’a hizmet illimünati, yani iblise hizmettir.
İblise tapanlar Tanrı’yı kıyamete zorlama projesini dikte ediyor. Tanrı’yı kıyamete nasıl zorluyorlar?
Büyük günahlar işleyerek…
Camide fuhuş yapan imam, din söylemiyle açılan yurtlarda erkek ve kız çocuklarına tecavüz eden sapkınlar da evangelisterin elemanı olabilir mi?
Evangelistler güzel olan herşeyi yok etmeli ki, Tanrı kıyameti getirsin. Peki, Kuran ayeti ile kullarım deyip insana emanet edilen dört ayaklılardan kedi, köpek ve yere çakılan ağaçlar…. Hatta Kuran’da övülen zeytin ağaçlarının katliamı neye hizmet ediyor?
Anlaşılan o ki, Evangelistler labaratuvar olarak Türkiye’yi seçmiştir. BOP bir Evangelis projedir.
Türk Milletine yıllardır Selefi İslamı dayatanlar aklı terk edince kimin hizmetine girdiğini de anlayamadı. Görünen o ki;
Selefiler evangelistler, yani iblise asker olmuştur. Bunların insana dair hiçbir değerlerinin olmadığını görüyoruz. Bu karanlığı yırtamazsak, Afganistan bile olmayız. Afganistan olmak için bile bir vatan gerekiyor.
Ve iblisin çocukları “MÜNAFIKLAR MAHALLESİNDE” DİN SATIYOR.
Unutmayın! “Hiçbir Firavun tebaası olmadan Firavun olamaz. Firavun’u Firavun yapan tebaasıdır.”
Zahide UÇAR(02.12.2025)

Özgür Özel bir tweet attı. Ortalık yıkıldı mı? Hayır. “Muhalif” olduğunu iddia eden, ama aslında konfor alanının esiri olmuş tatlı su entelektüellerimiz yine burun kıvırdı.
Neymiş? Üslup sertmiş. Neymiş? Pijama ne alakaymış.
Bakın çok net, lafı hiç dolandırmadan soruyorum: Siz gerçekten olan bitenin, basit bir “iktidar değişimi” meselesi olduğunu mu sanıyorsunuz?
Özel’in o tweeti, bir siyasi çağrı falan değildir. O tweet, batmakta olan bir gemide, filikalara binmeye tenezzül etmeyip “Kamarada şarabım bitmedi” diyen aymazlara atılmış bir tokattır.
O elindeki kumandayla zap yaparken, “Ah canım ülkem ne hale geldi” diye hayıflanan, sonra da Instagram’da kedi videosu beğenen sana sesleniyor kardeşim.
“Sana bu suskunluğu kim öğretti?”
Psikolojide buna “Öğrenilmiş Çaresizlik” denir. Pavlov’un köpeği gibi şartlanmışsınız dayağa, sefalete, hukuksuzluğa. Ama işin arkasında sandığınızdan çok daha korkunç bir plan var.
Cumartesi akşamı, oldukça kritik bir isimle yemekteydim. İsim veremem, adamı ipe götürürler; “Serkan Bey” dedi, “Olay artık bir yönetim zafiyeti değil. Olay, bir tasfiye süreci. Batan bir şirketin mallarını, alacaklılar kapıya dayanmadan önce yangından mal kaçırır gibi kendi şahsi kasalarına aktarma operasyonu bu.”
Dondum kaldım.
Yani efendiler, o televizyon karşısında “Devletim için çalışıyorlar” diye alkış tutan saf, temiz, Milliyetçi -Muhafazakar kardeşim… O izlediğin şey bir devlet yönetimi değil, bir enkaz kaldırma çalışması. Ama enkazı kaldıranlar, enkazın altında kalacak olanlar değil; o enkazdan çıkan son demirleri de satıp kaçacak olanlar.
Sen orada “Vatan, Millet, Sakarya” edebiyatıyla uyutulurken; senin çocuğunun geleceği, emeklinin üç kuruşu, işçinin alın teri, memurun onuru satılıyor!
Ve sen… Evet, sen! Okumuş etmiş, dünyayı tanıyan, bilimin ne olduğunu bilen, ama korkusundan veya tembelliğinden evinde oturan sen! Bu organize kötülüğün, yağmanın ve talanın karşısında susarak, aslında en büyük ihaneti sen yapıyorsun.
Doğada hareketsiz kalan organizma ölür. Nokta. Bu bir fizik kuralıdır, sosyolojik bir kanundur. Entropi yasasıdır yahu! Düzen sağlamak için enerji harcamazsan, sistem kaosa ve çürümeye mahkumdur.
Senin o üzerindeki pijama, sadece bir ev kıyafeti değil. O senin kefenin. Senin o elindeki kumanda, kendi idam sehpanın kolu.
Mesele Özgür Özel meselesi değil. Mesele CHP, AKP meselesi hiç değil.
Mesele şu: Senin o çok övündüğün aydınlanman, eğer bir “eyleme” dönüşmüyorsa, o aydınlanma değil, olsa olsa gösterişli bir cehalettir.
O “cahil” dediğimiz, küçümsediğimiz kitleyi suçlamayı bırakmalıyız. Adam bilmiyor. Görmüyor. Gösterilmiyor. Onun beyni yıkanmış, midesi boş, umudu çalınmış. O, celladına aşık edilmiş bir kurban.
Ama sen? Ben? Sen görüyorsun. Ben biliyorum. Anlıyorsun, anlıyorum. Ve buna rağmen susuyorsak, o pijamayla oturuyorsak; suçlu o gariban değil, biziz!
Gençlerin bavulunu toplayıp kaçtığı, emeklinin market rafına bakıp ağladığı, işçinin köle gibi çalışıp aç yattığı bu düzende; “Ben karışmayayım, başım ağrımasın” demek, alçaklığın dik alasıdır.
“Gün dayanışma günüdür. Direnme günüdür.” diyor ya Sayın Özel. Ben artıyorum; “Gün, o safça inananları sarsıp uyandırma, şahsi ikbal peşinde koşan haramzadelerin tekerine çomak sokma günüdür.”
Şimdi değilse ne zaman? Sen, ben değilsek kim?
Dünya’da tekrar saygın bir ülke olmak istiyorsak, çocuklarımızın başka ülkelerin kapısında sığıntı olmasını istemiyorsak, o pijamayı çıkaracağız.
Yoksa yarın o evimizden atmaya geldiklerinde, elimizde kumandayla değil, boynumuzda tasmayla çıkarız dışarı.
Serkan Yıldız

Ömer Asan
Elimdeki iki kitapta Alparslan Türkeş kendi kalemiyle Sabahattin Ali ve 1940’lı yılları anlatıyor. Kendi deyimiyle vatanı kurtarmak için yerli kızıllara karşı mücadele veren ordu içindeki milliyetçi subaylardandı. Başöğretmenleri Nihal Atsız ve Şevki Mutlugil.
“27 Mayıs ve Gerçekler” adlı kitapta ordu içindeki subaylar ve bir kısım Türkçü sivillerin İnönü iktidarına karşı darbe hazırlıklarını anlatıyor. İlki 1942-43 yıllarında İnönü’ye karşı Almanya / Nazi yanlısı askeri darbe düzenlemek için Çorlu’da toplanan bir grup subay arasında Alparslan Türkeş de var** (s.14). Ancak görüş birliği sağlanamadığı için darbe erteleniyor. 1944 yılındaki ikinci darbe girişiminde de Türkeş aktif rol alıyor. Darbe için ordu içinde tam bir mutabakat sağlanıyor. Ancak durumdan haberdar olan Cumhurbaşkanı İnönü, darbenin lideri olduğundan şüphelendiği Genelkurmay Başkanı Fevzi Çakmak’ı görevden alıyor ve darbe akamete uğruyor** (s.18-19).
Tam da bu sıralarda İnönü iktidarı Sabahattin Ali’nin açtığı davayı fırsata dönüştürüp Nihal Atsız ve ünlü milliyetçi sivillerle birlikte aralarında Alparslan Türkeş’in de bulunduğu Turancı ve Nazi yanlısı darbeci askerleri tutukluyor. Tarihte Irkçı-Turancı Dava olarak bilinen olayın ilk duruşması 3 Mayıs 1944 tarihinde oluyor ve mahkemenin etrafında konuşlanan bir grup milliyetçi Sabahattin Ali’yi öldürmek için duruşma salonunda saldırıya geçiyor. Sabahattin Ali duruşma salonunun penceresinden kaçarak canını zor kurtarıyor. Hızını alamayan kitle Nazım Hikmet ve Sabahattin Ali’nin kitaplarını meydanda yakıyorlar. İşte sonraki yıllarda ilan edilen ve yıllardır Milliyetçi Türklerin kutladığı “3 Mayıs Türkçülük Günü” o gün öldüremedikleri ülkemizin en muhteşem insanını, Sabahattin Ali’yi tersinden anma günüdür.
ABD ve Sovyetlerin II. Dünya Savaşı’nın kazanlar tarafında olması üzerine Türkiye, ABD ile Sovyet karşıtı ikili ilişkiler kuruyor ve Türkiye’deki bütün antikomünist grupları kontrollü olarak serbest bırakıyor. 1944 Temmuz ayından itibaren Sabahattin Ali’nin kitapları ve gazeteleri yasaklanıyor. Türkeş yargılandığı sıkıyönetim mahkemesi tarafından beraat ettirilip 1947 yılında ordudaki görevine dönüyor. 1948 yılında Türkeş ABD’ye askeri eğitime giderken, Sabahattin Ali tek başına yurt dışına çıkmak isterken aynı yıl öldürülüyor.
En son 27 Mayıs 1960 Darbesi’nde üst düzey bir görev alan Alparslan Türkeş bir süre sonra askeri cunta tarafından tasfiye edilip sürgüne yollanıyor. Türkeş, anılarında yine arkadaşı Binbaşı Dündar Taşer öncülüğünde bir grup arkadaşıyla birlikte Brüksel’de toplanıp darbe planları içinde yer alıyor, fakat diğer darbe girişimlerinden fırsat bulup planlarını gerçekleştiremiyorlar.
Türkiye’ye döndükten sonra Milliyetçi Hareket Partisi’nin başına geçen Türkeş, lideri Nihal Atsız’la yolları ayırıyor. Alparslan Türkeş, 12 Eylül Askeri darbesinde ikinci defa tutuklanıyor. Mahkemedeki savunmasında “Fikrimiz iktidarda, biz hapisteyiz” diyerek cuntaya serzenişte bulunuyor. Çıkarılan af yasasıyla tekrar serbest kalan Türkeş ölene kadar partisinin başında yer aldı. Türkeş öldükten sonra üç çocuğu, üç farklı partiden milletvekili oluyor.
İşte size cumhuriyet tarihinin en önemli siyasi ve askeri aktörü Alparslan Türkeş’in “1944 Milliyetçilik Olayı” adlı kitabından alıntılar:

3 MAYIS
“3 Mayıs”ın yaratılmasına ve arkasında Türkçülüğe karşı meşhur Haçlı seferinin açılmasına sebep alim, yazar ve tarihçi sayın Nihal Atsız’ın zamanın Başbakanı Saraçoğlu Şükrü’ye yazdığı açık mektuptur. Bu açık mektuplar o sıralarda çok azıtılmış bulunan yerli kızılların faaliyet ve maksatlarını hükümete bildirmek ve dikkati çekmek üzere kaleme alınmıştı.
Bu sıralarda Hasan Ali Yücel Millî Eğitim Bakanı bulunuyordu. Memlekette ise teröre ve baskıya dayanan bir dikta rejimi bütün şiddetiyle hüküm sürmekteydi. Bayramlarda bütün şehirlerimizin sokaklarına “tek parti, tek şef, tek millet” gibi vecizeler taşıyan dövizler asılıyordu. İşte bu hava içinde birçok komünistler ve solcular yüksek makam sahiplerinin çeşitli zaaflarını kullanarak üniversitelere, okullara ve önemli müesseselere sızmışlardı. Başbakan Şükrü Saraçoğlu da TBMM’de yapmış olduğu konuşma ile “Ben Türkçü bir Başbakanım. Türkçülük bizim için bir kültür meselesi olduğu kadar, bir kan meselesidir.”
Tanınmış Türk düşünür, şair ve yazar Nihal Atsız, bu sıralarda Boğaziçi Lisesinde edebiyat öğretmeni bulunuyordu ve Orhun Dergisini yayınlamaktaydı. Milliyetçi bir dergi olan Orhun, Başbakanın bu milliyetçilik anlayışına kayıtsız kalmadı.
Ve Nihal Atsız, Şükrü Saraçoğlu’na hitap eden iki açık mektup yayımladı.
Pek dikkate değer olan ve bir devre, tarihi notunu veren bu iki mektup, hiç unutulmaması icap eden iki önemli vesikadır. Bu mektuplarda sayın Nihal Atsız, Şükrü Saraçoğlu’na özet olarak şunları söylüyordu:
“Memlekette açıktan açığa komünist propagandası yapan dergiler çıkarılmaktadır. Bu dergiler Millî Eğitim Bakanlığının emri ile ve devlet parası ile satın alınarak bütün okullara dağıtılmaktadır. Sonra Ankara Dil Tarih Coğrafya Fakültesinde, Devlet Konservatuvarında ve daha başka birçok önemli mevkilerde memleketimizi komünistleştirmek isteyen, bu uğurda çaba gösteren insanlar vardır.”
Nihal Atsız açık mektubunun bir tarafında da şu ifşaatta bulunuyordu:
“Bursa ceza evinde hüküm giymiş bir suçlu olarak bulunan Nazım Hikmet’e Millî Eğitim Bakanlığı tarafından el altından paralar verilmektedir. Bir vatan haini olduğu bilinen Sabahattin Ali, Ankara’da Devlet Konservatuvarında öğretmendir. San’at adamı olarak yetiştirilecek gençler bu adamın tesir dairesi içine adeta zorla sokulmuş gibidirler.”
Korkunç bir ifşaattı bu…
Kısa bir sessizlik süresinden sonra Ankara’nın taarruz planı belli oldu. Haklılık maskesi takınarak, gayet masum bir eda ile harekete geçtiler: Komünist Sabahattin Ali’ye “kendisine vatan haini dendi” diye Nihal Atsız aleyhine bir hakaret davası açtırdılar.
İğrenç bir şeydi bu.. Çok iğrenç…
Türkçüyüm diyen Başbakan Saraçoğlu ile İnönü’nün gölgesi Millî Eğitim Bakanı, Nihal Atsız karşısında Sabahattin Ali gibi bir sefil vatansızla adeta ittifak akdetmiş oluyorlardı.
Bir çeşit kızıl “ehli salip / haçlı orduları” seferi idi bu…
Ve Sabahattin Ali’ye bir de avukat buldular. Bu avukatın kim olabileceğini tahmin edebilir misiniz? Üzmeyin kendinizi… İyi niyet sahibi olan insaf ehlinin kolay kolay keşfedebileceği bir muamma değildir bu! Hiç ummayacağınız bir zata, o azılı komünistin avukatlığını kabul ettirdiler: Ulus gazetesinin özel hukuk müşavirini, umumî vekilini…
Nihayet Ankara’dan açılan davanın muhakeme günü tayin edildi. Nihal Atsız, bir akşam trene bindi ve ertesi sabah Ankara’ya vardı. Ve trene bineceği günü ne kimseyi söylemişti ne de Ankara’da kimseye bir haber salmıştı… Fakat Haydarpaşa Garında, hiçbir dikkat tahrik etmeyen bu yolcu, Ankara Garına ayak bastığı anda adeta yer yerinden oynadı. Elindeki küçücük valizle vagonun basamağında belirdiği anda üniversiteli gençler çiçek buketleri ile etrafını sardılar. Çok kalabalık bir karşılayıcı kafilesi etrafı çınlatmağa başladı:

Kahrolsun komünistler!…
Yaşa Atsız…
Çok yaşa, var ol Nihal Atsız!…
Kahrolsun komünistler!…
Ve Orhun başyazarını kaptıkları gibi omuzlarına aldılar, millî marşlar söyleyerek gardan çıkardılar, büyük sevgi nümayişleri ile gençliğin misafiri olarak bir otele götürdüler.
İş bununla da kalmadı. Otelden ayrılınca gençler gösterilerine devam ettiler. Sabahattin Ali’nin ve Nazım Hikmet’in kitaplarını meydanda öbek öbek yaktılar.
NÜMAYİŞ
Tam bir terör havası içine gömülerek yıllardan beri sesini kısmış olan Ankara’nın her tarafı, binlerce genç göğüsten fışkıran haykırışlarla uğulduyordu:
Yaşasın Türk Milleti!…
Yaşasın Milliyetçi Türkiye!…
Kahrolsun komünistler!…
Orhun Dergisi başyazarı sayın Nihal Atsız Ankara’da 3 Mayıs günü hâkim huzuruna çıkarıldı.
Adliye civarında kuvvetli emniyet tedbirleri alınmıştı. Bütün yasaklara rağmen adliye binasının içi pek erkenden tıklım tıklım dolmuştu. Milliyetçi başyazarın, soğukkanlılığı, sadeliği, vakarı, herkeste samimî bir saygı duygusu yaratıyordu. Hasım tarafı ise “Elhain-ü Haifün / Hain ve korkak kimseler” bir ürperme, bir korku kaplamıştı.
Gençlik beğendiği insanı gene alkışladı. Alkışlar çok geçmeden çoğaldı ve halkı da sardı. Halk da gençliğin alkışladığı insan için “Yaşa” diye bağırdı. Çok geçmeden kendiliğinden bir büyük nümayiş Ankara sokaklarını sardı. Fakat hazırlıklıydı bu sefer Millî Şef… Ve milliyetçi gençliğe kinini kusmak için fırsat beklemekteydi. Nümayiş belki de bu sefer Çankaya’nın gizli ajanları tarafından tahrik edilerek şiddetli bir şekle sokulmuştu. Tam gizli tertipçilerin bekledikleri kıvama gelince İnönü taarruza geçti.
3 Mayıs 1944 günü heyecanlı sokağa fırlayan ve komünistlik karşısında dikilen, satılmış hainlere nefretini haykıran üniversite gençliğine çok büyük kuvvetle hücum edildi. Millî Şef’in şahsî emriyle saldıranlar zerre kadar merhamet tanımadılar. Milliyetçi gençleri kıyasıya dövdüler.
Bu hengâmede İnönü, Nihal Atsız’ı tevkif ettirdi. Orhun başyazarı mahkemeye gayri mevkuf olarak gelmiş ve tevkifine ne hâkim, ne de savcı lüzum görmüştü. Mahkeme bir başka güne talik edilince adliyeden ayrılmıştı. İşte bu anda siyasî polis tarafından önü kesilmiş ve hürriyeti elinden alınmıştı. Üstü başı, yattığı oteldeki eşyaları aranmıştı. Bir saat sonra İstanbul polisi de evini darma duman edivermişti.
Gazete kolleksiyonları, defterleri, evindeki bütün mektupları, neşredilmemiş yazıları hepsi, her şeyi alınmıştı. Nihal Atsız’ın evinde yalnız 4 yaşında bir çocuğu vardı. Hiç kimse yavruyu düşünmemişti. Kapıyı üstüne çekmişler, çekip gitmişlerdi.
Onlar şimdi beyinlerindeki terör yılanına yedirecek siyasî kurbanlar aramaktaydılar. Polatlı’da 14 asteğmen 12 gün mevkuf tutuldu. 250 Harbiye’li hakkında tahkikat açıldı.
……….

• 1944 Milliyetçilik Olayı, Alparslan Türkeş, Berikan Yayınları, 2000,
  **: 27 Mayıs ve Gerçekler, Alparslan Türkeş, Kamer Yay. 1995