Dünyayı kirleten bunca nursuzun
Kökünü kurutup sökmeye geldim
Nefret kin kibirle hırsız arsızın
Evini barkını yıkmaya geldim
Açlığa yokluğa hepten son verip
Zalimin zulümün belini kırıp
Savaşla kıyımın dalına vurup
Adalet mührünü çakmaya geldim
Doğayı koruyup canlı cansızla
Gâvurla müslümle dinli dinsizle
Yaşamı paylaşan ünlü ünsüzle
Herkese bir gözle bakmaya geldim
Devirip her türlü lüksü sarayı
Kararak mezhepli ırklı yarayı
Bu çağda insanı yakan sürüyü
Cehennem dibine tıkmaya geldim
Doğal bir ölümden öte istemem
Sevgiler sel olsun kota istemem
Yediye bölünmüş kıta istemem
Tek sevgi bayrağı dikmeye geldim
…
İkrâri ister ki tüm dünya gülsün
Acının yerini sevinçler alsın
Gelecek nesiller hep mutlu olsun
Onlara meşale yakmaya geldim
(Ozanca ll’ kitabımızdan Sf 87)