Evvel benem ahir benem,
Canlara can olan benem,
Azıp yolda kalmışlara,
Hazır medet eden benem.
Bir karara tuttum karar,
Benim sırrıma kim erer,
Gözsüz beni nerde görer,
Gönüllere giren benem,
Kün deminde nazar eden,
Bir nazarda dünya düzen,
Kudretinden han döşeyip,
Aşka bünyad olan benem.
Düz döşedim bu yerleri,
Baskı kodum bu dağları,
Sayvan gerdim bu gökleri,
Yeri sonra düren benem.
Halk içinde dirlik düzen,
Dört kitabı doğru yazan,
Ak üstüne kara dizen,
Ol yazdığı Kur’an benem.
Dost ile birliğe yeten
Buyruğu ne ise tutan,
Mülk eyleyip dünya düzen,
O bahçıvan hemen benem.
Ben bu yere buyuracak,
Yeryüzüne gün vuracak,
Ulu deniz mevc urucak,
Gemiye yol bulan benem.
Diller damaklar şaşıran,
Aşk kazanın taşıran,
Hamza’yı Kaf’tan aşıran,
O ağulu yılan benem.
Yunus değil bunu diyen,
Kendiliğidir söyleyen
Mutlak kâfir inanmayan,
Evvel ahir zaman benem.
Yunus Emre