Yort ey gönül sen bir zaman âsûde fariğ hoş yürü

Yort ey gönül sen bir zaman âsûde fariğ hoş yürü
Korkma kayıkma kimseden gussa vu gamdan boş yürü
Hakıykata bakar isen nefsin sana düşman yeter
Var imdi nefsin ile uruş savaş tokuş yürü
 
Nefstir eri yolda koyan yolda kalır nefse uyan
Ne işin var kimse ile nefsine kakı boş yürü
Diler isen bû dünyanın şerrinden olasın emin
Terkeyle bû kibr u kini hırkaya gir derviş yürü
 
İster isen bû dünyede ebedî sarhoş olasın
Aşk kadehin dolu getir oniki ay sarhoş yürü
Kimse bağına girmegil kimse gülünü dermegil
Var kendi ma’şûkun ile bahçede ol alış yürü
 
Gönüllerde iğ olmagıl mahfillerde çiğ olmagıl
Çiğ nesnenin ne dadı var gel aşk oduna piş yürü
Yunus imdi hoş söylersin dinleyene şerheylersin
Halka nasihat satınca er ol yoluna koş yürü
 
Koşmak – Asude: Sakin – Fariğ: Aldırış etme – Kayıkms Tasa, üzüntü, sıkıntı – Gam: Tasa – Kakı: Kız, öfkelen – Şerr: i Kibr: Gururun fazlası – İğ: iplik saran araç – Mahfil: Toı Şey – Şerh: Açıklama.