Yine bir çift kelam geldi dilime
Eğer arif isen dinle sözümü
Can kuşunu konduragör koluna
Fehm edegör çevresini bazını
Can tohumun öz tarlana ekegör
Muhabbet bendini kaim yapagör
Mestane suyundan keşik kapagör
İçip içip kandırasın hazını
Sabır harmanında savur tırpanı
Yabası küreği dertler dermanı
Mürşit der ki şevkle savur harmanı
Eyce savur dışa verme tozunu
Sır ölçeği ile malın ölçegör
Eleyip esirip taşın seçegör
Bir gerçeğin dükkanını açagör
Hal değirmeninde üğüt ununu
Unun elemeye yed’elek gerek
Ona su getirmez hem delik külek
İradet kabında yuğuran melek
Muhabbet tuzundan kattır tuzunu
O lokmayı suyu rızaya tapşur
Yumak ile ilet mürşide tebşir
Gönül fırınında lokmanı pişir
Aşk ateşinden mi aldm közünü
İlet pir önüne yiyebilirse
Lokmanın narhını koyabilirse
Bin bir nişanını diyebilirse
O mürşide teslim eyle özünü
Orda o lokmayı her can yutamaz
Kırk batmandır elin’alıp tutamaz
Kervan gitmiş arkasından yetemez
Varıp bir gerçekten sormaz izini
Bir lokmayı bin kan etmişleri gör
Yedirirse günah yedirmezse zor
İnanmazsan bunu Şeyh Safi’ye sor
Duyarsın Veli’nin bir gün sözünü