Atatürk’ün tarikat ve cemaatlere bakış açısı…
Türkiye’de 30 farklı ve etkili tarikat,
800’ün üzerinde medrese var.
225 bin öğrenci ise tarikat yurtlarında kalıyor. Bu öğrencilerin çoğu da İran’ın Kum kentinde ve Irak’ın Akre ve Erbil şehrinde eğitim almış hocalar tarafından yetiştiriliyor.
Ve bu öğrenciler Cumhuriyet ve Atatürk düşmanı olarak yetiştiriliyor. Tam bir emperyalist ihanet. Ve buna göz yumanlar da bu ihanete ortak.
Tarikat ve cemaatler sadece bugün mü vardı?
Tabii ki hayır. Selçuklu’yu ve Osmanlı’yı yıkan tarikatlardır.
Peki Atatürk’ün bakış açısı neydi?
Hemen söyleyelim, Büyük Taarruz öncesiydi.
Atatürk Konya civarında askerleri denetliyordu. Denetlemeler sürerken okulları ve medreseleri dolaşıyordu. Ilgın’a geldi. Orada medrese öğrencilerinden biri Atatürk’e askere, yani savaşa gitmek istemediklerini söyledi. Atatürk’ün yanında Sovyet büyükelçisi İ.Aralov ile Azerbaycan büyükelçisi İbrahim Abilov da vardı. Atatürk sinirlendi;
-“Millet kan içinde yüzerken burada besiye çekilmişsiniz. Askere alınmanız için hemen emir vereceğim” diye cevap verdi.
Ve Sovyet Büyükelçisi Aralof’a dönerek şöyle dedi;
-“Savaş bitince onlarla daha ciddi konuşacağım. Onları mali kaynaklarını ve vakıf gelirlerini keseceğim. Bu vakıflar bu mollaların yaşam kaynağıdır. Dinç, sağlam delikanlıları askerden kaçıran 17.000 medrese var. Bu tam bir kolordu demektir”
Atatürk bu tarikat ve cemaatlere hiç göz yummadı. Savaştan sonra hepsini kapattı. Bu konuda sert ve netti.
Sadece kapatmakla yetinmedi. O gün bize bu konuda ne yapılması gerektiğini de söyledi.
Yıl 1921.
Kütahya-Eskişehir muharebeleri muharebeleri günleriydi.
“Mustafa Kemal dinsizdir, Kuvayı Milliye dinsizdir, bunlarla savaşan şehit düşer” yazılı Şeyhülislamın fetvaları Yunan uçakları tarafından Türk cephelerine atılıyordu.
Öte yandan da İngiliz destekli Yunan da batıdan ilerliyordu. İşte Yunan uçaklarından atılan bu fetvalara aldanan 30.122 asker tüfeği ile birlikte cepheden kaçtı. Bunun sonucunda cephe düştü ve Yunanlılar Sakarya kıyılarına kadar ilerledi. Atatürk’ün çok sevdiği Nazım Yarbay da 15 Temmuz 1921 tarihinde şehit oldu.
Atatürk ise haberi duyduğunda çok üzüldü. Gözleri doldu. Nazım Yarbay’ın ölümüne sebep olan irtica ve gericilerle ve ona inanıp ihanet eden kafalar ile ilgili şu sözü söyledi;
“Şu zavallı kafaya bak. Bu çağdışı, dünyaya kapalı, alaturka ilkel kafalar yüzünden bugün bu haldeyiz. Başka yolu yok, kendimizi yenilemek, ilerlemek, günümüz uygarlığına ayak uydurmak, onlarla eşit duruma gelmek zorundayız. Ve bunu sağlamak için de bu donmuş, durmuş, uyuşmuş kafaları değiştirmek zorundayız. Yoksa bugün kurtulsak bile yarın yine ayak altında kalırız. Kurbanlık koça döneriz, yem oluruz. Yine rahat rahat sömürürler. Bu gün yaptıramadıklarını ilerde de yaptırmaya çalışırlar. Yine bir sürü işbirlikçi bulurlar. Uğrunda birçok çocuğumuz gibi, Nazım’ın da canını verdiği bu büyük mücadele boşa gitmiş olur.”
Özetle çağdışı, dünyaya kapalı, alaturka ilkel kafalar yüzünden bugün bu haldeyiz. Başka yolu yok, kendimizi yenilemek, ilerlemek, gericiliğe çare bulup Türk insanının kafasını değiştirmeliyiz. Aksi takdirde yine birçok işbirlikçi bulup ülkemizi sömürürler.
Bugün AKP’nin bu gerici odaklara bakış açısı belli. Tarikatları koruyucu ve kollayıcı bir politika izliyor. Ama AKP de gidici. Onun yerine gelenler, ülkeyi yönetmeye talip olanlar da bu konuda sert ve net olmalı. İktidara geldiğinde tarikatları ve yuvaları kapatmalı. Başka çare yok.
Çünkü gericiliğe demokrasi ile veya başka türlü karşı konulmaz.
Bakın, Avrupa Birliği eski direktörü Dr. Khosra Khazai bu konuda ne diyor;
“Dini bir rejime sosyalizmle, kapitalizmle, ya da liberalizmle karşı koyamazsınız. Çünkü İslami rejim içindeki unsurlara karşı, demokratik bir tartışmaya açık olmamalarından ötürü, siyasi araçlarla savaşmanız mümkün değildir”
Tarikatlar ve cemaatler emperyalistlerin iş birlikçileridir.
Sosyalizmle, kapitalizmle ya da liberalizmle veya demokratik bir ortamla durduramazsınız.
Dün Selçuklu’yu yıkan, Osmanlı’yı yıkan bugün ülkemizi yıkar.
Tek çare, müsamaha göstermeden, derhal kapatılmaktır.Aydın Keleşoğlu
14 Ocak 2022

16 ARALIK 1918 – Mustafa Kemal’in (Otel ücretini Halep’ten İstanbul’a gelmek için sattığı atlarına ait 5000 lira ile ödemiştir.

Hatta bu paranın 3000 lirasını İzmir’li bir tüccara kaptırmışlardır. Kalan 2000 liranın bir kısmıyla da Minber gazetesine ortak olmuştur.)
işgal kuvveti komutanlarını yakından tanımak için kaldığı Pera Palas otel odasından (13 Kasım 1918’den itibaren orada kalmıştır.) Akaretlerdeki evine taşınması.
Mustafa Kemal Atatürk’ün ve özellikle annesi Zübeyde Hanım’ın, kız kardeşi Makbule Atadan ile Fikriye’nin altı yıl süre ile oturdukları, Beşiktaş Akaretler’deki 76 numaralı binanın, (yeni No: 36) giriş kapısının yanında cümle düşüklükleri bulunan şöyle bir yazı var:
‘’Atatürk, 1’inci Cihan Savaşı’nda düşmana karşı İstanbul’u koruyup kurtaran, Çanakkale Müdafii, Anafartalar Kumandanı Mirliva Mustafa Kemal Paşa iken bu evde kiracı olarak kalmıştır.’’
Beşiktaş’tan Maçka’ya doğru çıkarken sağ tarafta kalan ve “Akaretler” denilen bu evler Sultan Abdülaziz tarafından 1875 yılında saray çalışanları için yaptırıldı.
Balkan Savaşları’nda Selanik’in düşman işgaline uğramasından sonra Mustafa Kemal, Annesi Zübeyde Hanım ve kız kardeşi Makbule Atadan İstanbul’a göç ettiler ve 76 numaralı binayı kiralayarak 1912-1918 yılları arasında Akaretler’de oturdular.
Bu evde Mustafa Kemal Paşa, dilbilimci Ferdinand Saussure’i tanıdı ve ileride hayata geçireceği Dil Tarih Kurumu’nun ilk nüvelerini burada attı.
Yıllar önce Zübeyde Hanım’ın her hafta perşembe günleri “hatim indirme” merasimine katılan bir annenin anlattığına göre, Mustafa Kemal Paşa Kuran’ın Türkçe mealine duyulan ihtiyacı ilk önce bu evde dile getirmiştir. Annesinin yanında Kuran okuyan genç bir imama Mustafa Kemal Paşa sorar:

• Okuduğun bu âyetleri Türkçeye de çevir ki, burada bulunan tüm annelerimiz ne okunduğunu bilsinler.
  Bu annelerimizin hiçbiri Arapça bilmiyor.
  Genç İmam:
• Paşam, ben sadece ayetleri okuyorum, çevirisini yapamıyorum,
  deyince Mustafa Kemal Paşa’nın zihninde sorunun çözümü şekilleniyor ve iktidara geldiğinde bu köklü soruna bir çare arıyor.
  Bugün en itibarlı kaynak olarak geçerliliğini koruyan ve üzerine bir ikincisi yapılamayan Türkçe Kuran’ın Elmalı tefsiri-çevirisi ortaya çıkıyor. İleride, 8 Kasım 1925’te Gazi, Kız Numune Mektebi’ni ziyaret ederken bu Türkçe Kuran’ı bir bayan öğretmene hediye ediyor ve ilk sayfasına “Dikkatle okunması ricası ile” diye bir not düşüyor.
  Bu Türkçe Kuran şimdi Ankara Anafartalar Atatürk İlkokulu Kütüphanesi’nin demirbaşında kayıtlıdır. Nitekim, Atatürk kendi el yazısı ile kaleme aldığı “Medeni Bilgiler” kitabında, 27.01.1930 Pazartesi tarihini düştüğü sayfa 364, Madde 9’da aynen şunları yazıyor:
  “Türkler Arapların dinini kabul etmeden evvel de büyük bir millet idi. Arap dinini kabul ettikten sonra, bu din ne Arapların, ne aynı dini kabul eden Acemlerin ve ne de Mısırlıların vesairenin Türklerle birleşip bir millet teşkil etmelerine hiçbir şekilde tesir etmedi.
  Bilakis, Türk milletinin milli rabıtalarını (bağlarını) gevşetti, milli hislerini, milli heyecanını uyuşturdu. Bu pek tabii idi. Çünkü, Hazreti Muhammed’in kurduğu dinin gayesi, bütün milliyetlerin fevkinde bir Arap milliyeti siyasetine müncer oluyordu (indirgeniyordu)…
  Bu Arap fikri, ‘Ümmet’ kelimesi ile ifade olundu. Hazreti Muhammed’in dinini kabul edenler kendilerini unutmaya, hayatlarını Allah kelimesinin her yerde yükseltilmesine hasr etmeğe mecbur idiler.
  Bununla beraber, Allah’a kendi milli lisanında değil, Allah’ın Arap kavmine (ırkına) gönderdiği Arapça kitapla ibadet ve münacaatta (yakarışta) bulunacaklardı.
  Arapça öğrenmedikçe, Allah’a ne dediklerini bilmeyeceklerdi. Bu vaziyet karşısında Türk milleti birçok asırlar, ne yaptığını ne yapacağını bilmeksizin adeta bir kelimesinin manasını bilmediği halde Kuran’ı ezberlemekten beyni sulanmış hafızlara döndü.”
  Akaretler’deki bu tarihi evde, Atatürk’ün manevi evladı Abdürrahim Tunçak özel bir itina ile büyütüldü.
  Zübeyde Hanım, bir gün Üsküdar’a geçerek büyükçe bir sandal ile eve inek getirdi ve evin bodrumunu samanla doldurarak bu ineği yıllarca Abdürrahim Tunçak’ın süt ihtiyacı için orada besledi.
  Fikriye Hanım da Selanik’ten İstanbul’a göç edince, “Mustafa Ağabeyi”ni görmek üzere bu eve geldi ve 1920 başlarında İnebolu üzerinden Ankara’ya geçinceye kadar Makbule Atadan ile birlikte Zübeyde Hanım’ın yanında önce bu evde.
  1918’in ortalarından sonra da Şişli’deki evde kaldı.
  Akaretlerdeki evleri.