Veysel Kaymak
Madımak’ta yanan benim: Bir şiirin yazılış öyküsü
2 Temmuz 1993’te Sivas’ta yaşanan olaylar, Ortaçağ Avrupa’sında bile görülmedik bir şekilde cereyan etmiş, Türkiye ve dünya kamuoyunun gözleri önünde semahçı gençler, yazarlar, sanatçılar; yakılmıştı.
Olaylar herkes gibi beni de çok etkilemişti.
Bunun üzerine “Madımak’ta Yanan Benim” adlı bir şiir yazdım. Adından ve açıklamalardan anlaşılacağı gibi, şiirin yazılış nedeni belli idi. Ben bu yazımda şiirin yazılış öyküsünü sizlerle paylaşmak istedim.
O günlerde bir yakınımın Hacıbektaş ilçesinde kestiği kurbana katıldım. Kurban, Deliklitaş’ın alt kısmında bulunan kurban kesim yerinde kesildi. Oradaki çeşmenin hemen yanında saz çalıp türkü söyleyen âmâ bir kadın vardı. Mahlası sonradan öğrendiğime göre Mah Turna imiş.
Mah Turna, çeşme başında bir takım türküler, deyişler çalıp söylüyordu. Deliklitaş’a gelen ziyaretçiler çoğaldıkça daha çok coşuyordu.
O günlerde sık sık çalıp söylenen “Ben Aliyim Ali Benim” deyişi de söyledikleri arasında yer almaktaydı. Bu deyişin müziğinden oldukça etkilenmiştim.
Akşam otobüsle Ankara’ya dönerken o müzikle bir şeyler mırıldanmaya başladım. Akşam eve gelince de birkaç mısra ekledim. Böylece şiir tamamlanmış oldu.
O yaz Ağustos’ta yine Hacı Bektaş İlçesine etkinliklere gittim. Akşam bazı arkadaşlarla spor salonundaki konsere katıldım. Programda birçok sanatçı vardı. programı genç bir bayanla bir bay sunuyordu. Şiirimi bir çocukla sunuculara gönderdim. Sunucu bayan, bir ara şiiri duygulu – lirik bir şekilde okudu.
O yıllarda Aşık Veysel Kültür Derneği başkanlığı yapıyordum. Sivas olayları nedeniyle köyde yapacağımız etkinliğe izin verilmemişti. Bizler de yaptığımız basın açıklamasıyla Sivas olaylarını kınamış ve İstanbul, Ankara, İzmir, Mersin gibi büyük kentlerde tepki konserleri düzenleyeceğimizi açıklamıştık.
O yıl ekim ayı ortalarında Mersin’de bir konser düzenledik. Konserde, geçtiğimiz yıl Hakk’a yürüyen rahmetli Aşık Mahzuni Şerif, ayrıca Musa Eroğlu, Ekrem Ataer ve daha başka ozanlar-sanatçılar vardı.
Konser hazırlığı için, bir hafta önceden Mersin’e gittik. Mersin’de Aşık Veysel’in öğretmen olan torunu (Bahri Şatıroğlunun kızı) Gündüz Şatıroğlu ile birlikte, konserle ilgili çalışmalar yaptık.
Mersin’de yayın yapan bazı radyo ve TV programlarına katıldık.
Ekrem Ataer, konser için Mersin’e geldiğinde “Madımak’ta Yanan Benim” şiirimi kendisine verdim. İleride uygun bir düzenleme yaparak okumasını istedim. Ekrem:
”Hacı Bektaş’ta, gecede okunduğunda çok hoşuma gitmişti. Bu şiiri nasıl temin edebilirim diye düşünüyordum. İsabet oldu” dedi. Teşekkür etti.
Şiirin düzenlemesini yaparak, o yıllarda çıkardığı kasete okudu. Aynı şiiri mahalli bazı sanatçılar da, farklı düzenlemelerle radyolarda, dost sohbetlerinde çalıp söylediler.
Burada bir noktanın altını çizmek istiyorum. Bu ve benzer etkinlikler, katılan insanlar açısından bir takım etkileşimlere de kaynaklık etmektedir.
Bazen bir şiir yazma nedeni, bazen yeni insanlar, yeni yerler görme, tanıma olanağı gibi…
Bizi bu işlerin peşinden koşturan nedenler de işte bütün bunlar.
Diğer bazı insanlar; ozanlar, sanatçılar, özetle gönüllü kültür elçileri gibi…
İşte bir şiirin yazılış öyküsü ve şiir:
Madımak’ta yanan benim
Yazar Asım Bezirci’yim
Yanık sesli Nesimi’yim
Tarihten beri gelirim
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim
Doktor Behçet Aysan benim
Resim çizen Asaf benim
Şiir yazan ozan benim
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim
Akarsu’yum Hasret’im ben
Hem sılayım, gurbetim ben
Cihan tutuşur derdimden
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim
Semah dönen gençler benim
Murat benim, Özlem benim
Gelir diye yol beklerim
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim
Ben ölmedim, anla softa
Sen boğuldun karanlıkta
Savaşımız yobazlıkla
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim
Veysel der ki yalnız kaldım
Dört bir yana haber saldım
Canlarla birlikte yandım
Madımak’ta yanan benim
Yarınlara kalan benim.
(Temmuz-1993)
Aleviyol, 24.6.2003
Yorum
