Ey müselmânlar, medet, ol yâr pünhan ayrılır,
Ağlamayım, neyleyim, çün gövdeden cân ayrılır.
Ey senem, hicrân elinden naley-î zâr eylerim,
Gözlerimden sanasan deryay-î ümmân ayrılır.
Ol sebepdendir ki, ben bimar-û rencûr olmuşum,
Hasta gönlüm merhemi, şol derde dermân ayrılır.
Reng-û çöhrem zerd olubdur, kametim hem çün hilâl,
Ol güneş yüzlü habibim, le’l-î handân ayrılır.
Takatim, sabrım tükendi, yârsız ben neylerim,
Aklimi şeydâ kılan ol çeşm-î fettân ayrılır.
Mahşer-î yövm-ül hesap, koptu kıyâmet başime,
Çünkü, ey Yusuf sıfatlı, pir-î Ken’an ayrılır.
Ey ciğersiz nar-î firkatten Nesîmî çare ne?
Her kime nahn-û kasemnâ çün ezelden ayrılır.