Bu yolu doğruca süreyim dersen,
Evvela bir pir, hem piran gerek.
Hakkın didarını göreyim dersen,
Muhammed Ali’den bir burhan gerek.
Rehber olur doğru gösteren rahı,
Almayalar yola hiçbir kemrahı
Cebrail, sayılır peyk – i İlahi
Ayetli, sureli bir Kuran gerek…
Bu yola yaramaz, cahil hem kaba,
Bu yola gerektir halis bir baba
Soyu temiz olsun hem âl – i aba,
Gönlü alçak huyu sofıyan gerek.
Yola yarar gerek bir de kapucu,
Haksızlığı koyup hakka tapucu.
Cemaata koman mürai piçi,
Huyu haysiyyeti hem rıdvan gerek
Bu yola yaramaz bigâne kallaş,
İsterler meydanı yere bir “farraş “
içi temiz ola, hem gözleri yaş
Gönlü vasi, gözü ruşena gerek.
Bu “delici” ister, ola yüzü ak
Oturan canlara uyara “çırak”
Gözü açık ola, kulakları sak,
Madara, mundardır. Merdane gerek.
Burada her kimse “gözcü” olamaz,
Ham kimdir, has kimdir, herkes bilemez
Hatır için riya kabul eylemez,
O cemde, hazreti Hızıran gerek.
Bu yola yarayan bir “bacı” ola,
Fatma ‘dan urunmuş bir tacı ola.
Şefaatçi güruh – u naci ola,
Ümmügülsüm, Rukiye, Şehriban gerek.
Bu manayı eyce gel eyle fikir,
Meydanı donata gerek bir “zakir”,
Hizmetin bekleyip ederler zikir,
Sirette Cafer – i Sadıkan gerek.
“Ibrikçi” ederler şöyle bir arı,
Fark eyleye edeb ile esrarı,
Bu hizmetin bilmez her binin biri,
Terk ede benliği bir Selman gerek.
“Erkânı” çalmağa gerek bir kişi,
Nurla ziyalana hem içi dışı.
Sakın incitmeye sofu kardaşı,
Kâmil ü mükerrem olan can gerek.
Bu erkâna yarar gerek bir “saki”,
Sakilik gerektir Selman’ın hakkı.
Hizmetinde kaim ola ol baki,
Hadim’ül fıkara, fahiran gerek
Bu yolun “nakib” i gerek pir ola,
Yolda doğru ola, binde bir ola.
Herkesin hakkını veren nur ola,
Lokma pişkin olan ehl – iman gerek.
Bu yollar cihangir bir gazi ister,
Yemeden yediren şahbazı ister.
Ölmeden ölecek serbaz’ı ister
Mansur gibi darda asılan gerek.
Bu rumuza namahremler eremez,
Suret oğlu olan bura giremez
Bu yol bir “eliftir, eğri yaramaz
Şah Hatai gibi bir civan gerek….
