İnsanlık içinde hakkı bulunca
Özde ikiliği yener giderim.
Arif sofrasından lokma alınca
Kendimi kendimde sınar giderim.
Yağmur dövülür mü sırça havanda
Tomurcuklanır gül aşkın tavında
Seher bülbülleri ulu divanda
Özgürlük, adını anar giderim.
Hakkı özde bulur insanın hası
Bal olur dilinde halkın sevdası
Silinir gönülden tarihin pası
Yüreğimi aşka banar giderim.
Yoluna eyledim gönlümü harman
Düştüm ocağına derdime derman
Bu aşk mahkumuna yok mu ki ferman
Bir ömür durmadan kanar giderim.
Gönül çırasını aldım elime
Takıldım giderim sülfün teline
Tutuldum bir garip sevda seline
Yüreğim girdapta döner giderim.
Siyah perçemini kadir yüzünden
Mahrum kalmasın yar gözüm gözünden
Aşk ateşi ile yandım özümden
Gönlüm kuş, dalına konar giderim.
Temmuzda buz tutar damın saçağı
Anadolu’m saklar vermez kaçağı
Boynumda biliyor cellat bıçağı
Her gelen kendini dener giderim.
Denizin içinde yaktıkça közü
Uludere yanar insanın özü
Utanır kendinden kanar gökyüzü
İnsanlığa zulmü kınar giderim.
Ayağım bastıkça acır nasıra
Özgür vatandaşlık döndük esire
Bedeni kefensiz sardık hasıra
Acılar yüreğe iner giderim.
Uykular bölündü, amansız gece,
Dilimde sevdaya dokundu hece.
Vurguni ney leyim bu büyük güce
Aşkın narı özde yanar giderim.
Abdullah Oral
