Nur İle Gitti

Dört kitaptan birisinin ulusu
Dördünü birledi, çar ile gitti
Hakk’ın elçisidir, halkın velisi
Muhammet Mustafa, nur ile gitti

Daha çocuk yaşta nefsin öldürdü
Tanrı’nın Aslanı, nişan bildirdi
Kendi cenazesin kendi kaldırdı
Ali’yel Mürteza, sır ile gitti

Kerbelada oklar değdi döşüne
Neler yapmadılar, kesik başına
Bütün çoluk çocuk düştü peşine
Hüseyin yetmiş(i)ki, ser ile gitti

Dağlar secde etti düze dönüştü
Hakk taalla ile orda konuştu
Çok sualler sordu kelam danıştı
Musa kelamullah, tur ile gitti

Gece gündüz hep ağladı gülmedi
Kurudu gözünde yaşı kalmadı
Yusufun derdiyle iflah olmadı
Yakup feryat fiğan, zar ile gitti

Bir keşişin kızı aklını aldı
Aslı diye diye sarardı soldu
Sevdalı kullara o ibret oldu
Kerem yana yana, kor ile gitti

Hiç bitmezdi heybesinde ketesi
Ünü vardır asırlardan ötesi
Aşıkların, Ozanların atası
Dede Korkut elde, tar ile gitti

Bir hırka bir, asa ile dolaştı
Neyi varsa dervişlerle üleşti
Gide gide bir dergaha ulaştı
Yunus, Taptuk dedi, pir ile gitti

Toroslardan, yağdı esti duruldu
Her obada bir güzele vuruldu
İnce belli, Elif’ine sarıldı
Karac(a)oğlan sevdi, yar ile gitti

SİNEMİ tatmadı namert balından
Yara aldı dostun, bir tek gülünden
Alem dönse o dönmezdi yolundan
Pir Sultan direndi, dar ile gitti