Kırkların ceminde yunduk pak olduk
Özümüzü dara çektik de geldik
İnsan suretinde “Enel Hak” olduk
Aşkın tohumunu ektik de geldik
Ne imiş varlığı var eden? Diye
Üç iken beş olduk, vardık yediye
Kalbimizden aşkı verdik hediye
Nur olup dünyaya aktık da geldik
Tamuyu bir damla yaşla söndürdük
Evrenin kutbunu çekip döndürdük
Cenneti oradan yere indirdik
Uhrevi olanı yaktık da geldik
Hakkın cemalini gördük oradan
Bedeni çekip de aldık aradan
Biziz kainatı yapıp yaradan
İnanmayan gitsin, yaptık da geldik
Kim demiş rahman yok? Biz orda gördük
“Adil ol” diyerek çok öğüt verdik
Farkına varıp da gerçeğe erdik
Rahman’a, Rahim’e baktık da geldik
Tanıdık kederi, acıyı, gamı
İçimize doğdu aşkın ilhamı
Topladık getirdik bütün ortamı
Orada yalnızdık bıktık da geldik
Bizlere yoksulluk zalime servet
Dedik ki “Bu yanlış!” dedi ki “Evet”
Herkesin hakkını kendine devret
Yolu adalete büktük de geldik
BÜLBÜLİ ŞEYDA’yım Hak olmaz zalim
Bunu söyleyenler sahtekar “Alim”
Onların hükmüne yetti mecalim
Yalanı kökünden söktük de geldik
Kemal BÜLBÜL (30 Ekim 2024 – Ankara)