Türküler-Sanatçılar

Sayın Musa Eroğlu, ülkemizin değerli müzik sanatçılarından birisiniz. Kendinizden bahsetmenizi istesek, neler söylersiniz… Yaşamınızdan, çalışmalarınızdan? ― 1946 yılında İçel’in Mut Kazası’nda doğmuşum. Ortaöğrenimimi Mut’ta tamamladım. Mut’ta eğitmenler çoktu, o zamanlar. 1953’lerde, 2500 nüfuslu bir ilçeydi, Mut. Bizim köy Maçkuru Köyü. 1870’lerde Malatya’dan Adana’ya gelenlerin, Cumhuriyet öncesi siyasal yapının verdiği bir…

Yenice yolları bükülür giderZülüf ak gerdana dökülür giderYiğidin sevdiği güzel oluncaÖmrü ardı sıra sökülür gider Yürüdüm yürüdüm yolda yoruldumGiden yarin gülüşüne vuruldumDünya yalan imiş ben yeni bildimİşin gücün dalga imiş yar senin Tomurcuk gül olsan har olamazsınAzrail de olsan can alamazsınDünyayı kalbura koysan elesenSen de benim gibi yar bulamazsın Tomurcuk…

Şükür sofrasında sıra bekledimGasp edip aldılar sıramı benim.Düşeş gelir diye kumar oynadımÇaldılar yazımı turamı benim. Hergün dinliyoruz palavra bol bolAcıyı bal eyler sabreylen kul.Binmediğim uçak gitmediğim yolYine de aldılar paramı benim. Gören görüyorya bakan bakıyorYeşil dolar hergün şaha kalkıyorDeri kokmuş ama tuz da kokuyorHergün kaşıyorlar yaramı benim. Geldi çöktü emperyalist…

Dokunsalar şırıl şırıl yağacakSanki yağmur yüklü bulut gözlerim.Bir sebep arıyor infilâk içinPatlamaya hazır barut gözlerim. Gözlerim gülemez herkes gülmedenMazlumlar zalimden hakkın almadanNice dert saklıyor kimse bilmedenGören sanar mutlu, mesut gözlerim. Mâdem anlayan yok, konuşsan bileİçinde olanı getirme dileNice yıldan beri çekersin çileBiraz daha eyle sükût gözlerim. Velayet’le doğar senin sabahınSonu…

Bin dokuz yüz otuz sekiz, Çiçekdağı Kırtıllar’danEmekleyip geldiğin o yollar Neşet diye ağlarDerdini içine gömdün, kurtulmadın intizardanGönül dağın boran oldu, seller Neşet diye ağlar Garip anan saz yerine, verdi eline tokacıAnadan yetim kalınca, başladı tükenmez acıGöç ettiniz İbikli‘ ye, orda da bitmedi sancıKaradır o bahtın kara, allar Neşet diye ağlar…

ERMENİ YETİMİ „RUHİ SU“..;MEZARINDA KURŞUNLANAN ADAM…“ Yıl 1912..Van’da doğdu..Adı Mehmet’ti..Mehmet Ruhi Su..Küçük yaşta annesi ve babasını kaybetmişti..Onları hiç tanımadı..Neden kaybettiğini hiç bilmedi..Kimsesiz kalmıştı..Çünkü ne bir yakını vardı, ne akrabası..Ne amcası, ne dayısı..“Hangi taşı kaldırsamanam babam..Hangi dala uzansamHısım akrabam..Ne güzel bir dünya buİyi ki geldim” derdi.Neden kimsesizdi?.Neden tek bir yakını yoktu?..Yıllar…