Büyük Ozan Feyzullah ÇINAR’ı bedenen aramızdan ayrılışının 37. Yılın da saygı, özlem ve hasretle anıyoruz…

YOL KISKANIRDI
Can Feyzullah Çınar sazı alınca
Perdeler coşardı tel kıskanırdı
Bağrı yaralılar dinler bu sesi
Gönüller ah çeker dil kıskanırdı

Çatal yürekliydi o ulu çınar
Bu nasıl cesaret bu nasıl hüner
Bedeni tutuşmuş yüreği yanar
Alevler yükselir kül kıskanırdı

Köroğlu misalı yiğitti yiğit
Pir Sultan Abdaldan almıştı öğüt
Şehitler aşkına söylerdi ağıt
Alem feryat eder kul kıskanırdı

Hüseyin dedikçe yanar erirdi
Zalimlere karşı dimdik dururdu
Mızrabını kılıç gibi vururdu
Parmaklar öğünür el kıskanırdı

Cefher dolu idi gönül bohcası
Hiç kimseye benzemez di lehçesi
Lale açar, Sümbül açar bahçesi
Bülbüller susardı gül kıskanırdı

Heybetli sesiyle çınlattı yeri
Sağıra duyurdu salladı körü
Ona lezet verdi mürşidi piri
Arıdan Petek ten bal kıskanırdı

Muharrem de ağlatırdı sazını
Haksızlardan sakınmazdı sözünü
Bu yayladan Şaha giden izini
Kerbela çölünde yol kıskanırdı

Atatürk yolunda yarışı vardı
Kötülüğe karşı barışı vardı
Meclise bir başka girişi vardı
Canlar saygı duyar el kıskanırdı

Sürdü geldi Ehlibeytin soyunu
SİNEMİ’ye verdi aşkın meyini
Asil duruşunu civan boyunu
Selviler imrenir dal kıskanırdı