İnsanlığı içden dağlarken derdi
Yarına bir yoldu Köyenstitüsü.
Kuru çalılara hayat can verdi
Halkı saran koldu Köy Enstitüsü…
Horlanmasın diye ezilen halklar
Eğitimle eşit paylanır mülkler
Yırtık mintanlarla geldi çocuklar
Umutlar’la doldu Köy Enstitüsü…
Eğitim üretim için geldiler
Kurumuş boz kıra hayat verdiler
Saltanatı yıkıp yere serdiler
Karanlığı sildi Köy Enstitüsü…
Eğitim ordusu girdi cepheye
Aksu’ya Gönen’e, Kepirtepe’ye.
Hasanoğlan sığmaz gayrı kefeye
Damlaydı sel oldu Köy Enstitüsü…
Mozart’ Bethoven’la aşkı dokuyup
Horon tepindiker Balzak okuyup
Eğitim içinden vermeden kayıp
İnsanı hak bildi Köy Enstitüsü…
Eşit yürüyerek erkek kadını
Salladılar mollaların tahtını
Yıktılar beylerin saltanatını
Hakkı bilen eldi Köy Enstitüsü…
İnsanlıktan yana kurdu toyunu
Bozuldu beylerin kirli oyunu
Akıttılar İdris dağın suyunu
Kızıl açan güldü Köy Enstitüsü…
Halaya durdular yıldız elinde
Efeler diz vurdu türkü dilinde
Horon tepindiker beylik düzünde
Aşkla çoşan seldi Köy Enstitüsü…
Nasırlı ellerde su durulmadan
Kazmalar sallandı hiç yorulmadan.
Kerpiç döktük yara’lar sarılmadan
Hiç susmaz bir dildi Köy Enstitüsü…
Toprak reformları geldikce dile
Hırlısı hırsız’ı saldırdı güle
Dönderdiler koca ülkeyi çöle
Puşt’a korku saldı Köy Enstitüsü…
Kalkındıkca ülke çıkarken düze
Kara peçe düştü keçeden yüze
Hıyanet içinde yobaz’a yoz’a
Bir kaç beden boldu Köy Enstitüsü…
Yüzsüzdüler san ki karanlık gece
Çıktı inlerinden hepsi sinsice
Vurdular sırtından günü haince
Güneş iken soldu Köy Enstitüsü…
Saklanmış paslı bir hançer kınına
Vurguni’ takıldık puştun ağına
Yenik düştük alçak karanlığına
Solan kızıl güldü Köy Enstitüsü…
Abdullah Oral…
