Bir gül açılmış gülistan bağında
Kokusu tutupdur cümle âlemi
Yedi âyet yazılı her yaprağında
Kış olmazsa gülün rengi sola mı
Rengi kırımızıdır ortası sarı
Aynaya tek bakan görür didârı
Kandil-i kudretden görmez ağyarı
Yâr olanlar görür çekmez elemi
Kokusun alanlar mest olup gezer
Bağban olan Şah’a armağan düzer
Her yaprağı yüz dört kitabı yazar
Okuyanlar görür levh ü kalemi
Kapusu on iki kırkdır budağı
Dü cihâna hüküm ider dudağı
Arş Kürsî içidir dışı Tur dağı
Mûsâ kıldı anda Hak’la kelâmı
On deryadır bir de umman göldedir
Anı bilen canlar kadîm yoldadır
On sekiz bin âlem söyler dildedir
On ikinci zulmât dile gele mi
Gölden zahir oldu la’l ile mercan
Alemin derdine olupdur derman
Dü cihana eyler hükm ile ferman
Sevka gelse ihya ider âlemi
Sağından behişt kapusu açılur
Solundan yedi tamuya göçülür
On kapudan içeriye geçilür
Her can girer binde bir can bile mi
Bir tarafı muhabbetin bağıdır
Bir tarafı inci gevher dağıdır
Âb-ı hayvan çıkar Hamr ırmağıdır
İçenler ayıkdır sarhoş ola mı
Gülistan bağçesinde açılan güldür
Can bülbülü söyler sanmayın dildir
Ezelden NOKSANİ ana maildir
Pire yeten hatm eyledi kelâmı……..
